Ik ben dus in mijn 2de week niet naar school geweest, want er waren examens. Daarom werd ik door iedereen hier in huis van her naar der en ginder meegenomen. Ik ben zo met mijn zusje Isa mee naar school geweest, die 15 jarigen hier zijn overdreven grappig! In de namiddag zijn we naar een oude Romeinse of Romaanse, iets in die aard brug geweest, het was een oude en je kon erover lopen, een monumentje dus voor in mijn culturele rugzak.
Donderdag ben ik met Isa, mijn mami Celia hier en haar gekke vriendin Nidia de bergen ingetrokken. Er was daar een heel mooi huis en allerlei onbekende soorten fruitbomen en heeeeel veeeeel groen, heel mooi! Josee de man van mijn zus Paola, was ook jarig die dag, 's avonds toen hij terugkwam van zijn werk was er dus ook pastel voorzien met extra veel suiker en extra veel plak, niet bepaald het neusje van de zalm, hoe dan ook toen iedereen lang zal je leven zong in het spaans heb ik maar in het nederlands gezongen, alsof je mijn nederlands gebrabbel boven het spaanse koor kon horen.
Donderdag zijn we naar het plaatselijk museum geweest, nog meer inhoud voor mijn culturele rugzak.
Vrijdag zijn we ( Isa, Tato en ik) helemaal tot El Paraeiso gereden, niet dat dat zo ver was, maar daar woonde dus ook nog familie blijkbaar. Ik verstond niks van wat ze zeiden. Later bleek dat ze daar ook een pooltafel hebben, naar een paar potjes gespeeld te hebben was het vrij duidelijk dat ik daar toch wel echt slecht in ben, maar we hadden ons toch nog geamuseerd. Terug thuis kwam mijn neefje Sergio naar mij toe gerend met een schoendoos, in die schoendoos zat een kuikentje, een groen! Ons buurmeisje heeft er ook zo een, maar dan een paars. De volgende ochtend stond dat beestje vrolijk aan mijn bed te piepen. Na mijn douche en ontbijt ging ik ervan door met mijn mama. Aan de voordeur lag het kuikentje met een gebroken nekje. Mijn nichtje Maria Josee had dat beestje niet zo graag. Ze is dan wel niet zo groot, maar als zo een
klein beestje tegen een bepaalde snelheid tegen de grond wordt gegooid dan overleeft die dat meestal niet. Het paars kuiken van het buurmeisje Abril is blijkbaar ook koelbloedig vermoord door MJ, splet met haar voet erop. Paola noemt haar de schrik van de dieren, ocharme die beestjes, maar dus
We gingen ervan door naar Nidia alweer, we gingen naar de markt. Die was zoooo lang en zo tegen elkaar dat het er heet maar dan ook heetjes was, als ik een ijsklontje was, dan was ik gesmolten! Dus toen we terug thuis waren gingen we met zn allen pootje baden in de rivier, we gingen met de 2 auto's want anders kon natuurlijk niet iedereen mee. Hier in Honduras hebben ze van die auto's met een achterbak waar je in kan zitten, in die van ons mag je ook staan. Dus onderweg tegen zeker 90km\u vloog de wind door mijn haren, het leek wel de titanic maar dan zonder water en zonder Leo... In de rivier werden al snel niet enkel onze voetjes maar ook de rest nat, want het begon te regenen en nog niet zo een beetje, dus terug in de auto en hups naar huis, deze keer verkoos ik toch wel gewoon binnen acher glas.
Maar ow even rewind, vrijdagavond ben ik nog met Isa naar haar groep geweest, mijn familie is gelovig en studeren voor de kerk en hebben van die groepbijeekomsten voor jongeren. Die avond was het filmavond. We kwamen bij iemand thuis en voor de film deden we een gebedje. De film ging over rugby en ik snapte de filmkeuze eerst niet, totdat er problemen ontstonden en ze een oplossing zochten bij God. Ok ik begreep het, al snel kregen we ook een stuk pizza en cola. Na de film een afscheidsgebedje en enthousiasme, want zaterdagavond was er de Big Talent Show.
Inderdaad, zaterdagavond had de kerk een Big Talent Show georganiseerd, geen idee wat het inhield, maar met de hele familie gingen we kijken. Toen we aankwamen werden er luidkeels liedjes over God gezongen, er werd gedanst en het leek een beetje op een concert. De kerk zelf leek ook niet op een kerk en was ultramodern. Na het zingen en dansen werden er verschillende toneelstukjes opgevoerd die ik maar niet gelinkt kreeg aan het geloof, het zal wel liggen aan het feit dat ik er niets van verstond. Ik lachte steeds opnieuw 2 seconden later als de rest, maar het was gezellig geweest.
Zondag gingen we op restaurant in Jagaleapa of zoiets ik krijg het nooit fatsoenlijk uitgesproken. We kregen een schotel met wel 30 enchillada's erop voorgeschoteld. Ja ok we waren wel met 10 man maar dan nog, ik kreeg mijn eigen bordje met 15 enchillada's ik heb er zeker 4 gegeten, man man die mensen hier kunnen eten dat het niet normaal is af en toe, want dat was nog maar het voorgerecht! Daarna zijn we nog naar het plaatselijk park geweest en hebben we familiefoto's getrokken, herrineringen voor later... Vervolgens gingen we op bezoek bij de oma (abuela) en een tante (tia) Paula. Deze tante maakt charamouska's, in een platiek zakje zit er melk met iets chocolade achtigs, dit is dan bevroren en dan moet je het tupje van de plastiek kapot bijten en eraan zuigen, heel erg lekker! Tia Paula wou mij ook nog een konijn laten zien, een echt leven konijn, ik moest daarvoor wel voorover bukken, want hij zat ergens achterin. De muur zag ik maar natuurlijk moest ik weer juist met mijn koppeke tegen die ene grote spijker stoten waardoor ik een bultje had, mijn veel te goede overbezorgde mama hier heeft nog 3 dagen gevraagd hoe het met mijn hoofd ging. Toen ik zei dat dat normaal was voor mij, vond ze dat vreemd, maar het begint te wennen aangezien ik nog een paar keer tegen de stoel en handel ben gelopen en gestoten.
Maandag moest ik nog steeds niet naar school, nog een extra weekje vakantie. Tato nam mij mee naar de plaatselijke universiteit hier in Danli. Op het moment is die verlaten aangezien ze hier vakantie hebben. Het is helemaal anders als in België. Het ligt in the middle of no where, in het groen, de klas van psychologie heeft aan 1 kant een klasje voor kleuters waar ze kunnen spelen en dan is er glas waarlangs je van 1 kant kunt kijken om de spelende kinderen te observeren. Ook de klas van rechten heeft een eigen rechtzaaltje heel erg echt. Op de campus staat er ook een kerk. Hier zijn die allemaal utlramodern. We hebben hier ook junglespeed gespeeld en ja hoor ook hier gaat dat spel er hevig aan toen! Een beetje verderop staat er in de tuin van iemand mango's mijn mama wou er per se een paar plukken, dus na toestemming te vragen aan de bewoonster en eigenares van de boom klom mijn zus Paola in de boom en niet even 2 maar zeker 5 tot 6 of 7 meter hoog. Het grappigste van al was dat achteraf de mango's heel erg bitter waren en dus niet echt lekker...
Dinsdag gingen mijn mama, Tato en ik met Nidia haar familie naar de hoofdstad Tegus, na 2u met 13 man in een busje voor 12 in de bloedhete zon te zitten kwamen we aan in Tegus aan de mall. Deja vu. Vervolgen gingen we nog naar een andere mall en tegen de vroege avond gingen we op bezoek bij familie van Nidia en nog meer familie. Om 21.00u stonden we aan de luchthaven, want Nidia haar zoon, Eduardo zou terugkomen van Spanje waar hij 3 weken vanuit de universiteit heeft gezeten. Toen hij arriveerde was er een en al blijdschap. Nu had die jongen voor zijn 3 weken toch niet zeker 3 reusachtige koffers bij, terwijl ik met mijn jaartje maar ocharm 20kg mocht meenemen! Uiteindelijk lag ik 's avonds om 00.00u eindelijk en vermoeid in mijn bed.
Begon toch niet ineens mijn papa te snurken, hier hoor je dat door de muren heen, toen hij om 3u klaar was begon Isa en om 5u was er een duet, toen Isa om 6u opstond om zich klaar te maken voor school kon ik eindelijk slapen, toch zeker tot 9u. De rest van de dag heb ik dus ook voornamelijk in mijn bed doorgebracht een beetje bijslapen gezellig samen met Isa en Maria Josee. Tegen de avond is Rebecca, de duitse afs'er op bezoek geweest, even bijpraten over alles wat we hier maar meemaken, dat doet toch altijd even goed. 's avonds waren de jongens nog aan het gamen, fifa, ze vroegen of ik niet mee wou spelen, juist ja.... Oh ja dat doet mij eraan denken, ik heb dus nog een broer, een half broer, Joel, die woont niet hier thuis, maar verschijnt hier wel dagelijks. Hoe dan ook ik heb wel geracet zo met een auto tegen Paola, man ik ben echt wel slecht in gamen!
Donderdag heeft Isa oorbellen voor mij gemaakt en zijn we in de namiddag op bezoek bij tia Fanny, tio Oscar, Stefanie en de baby Maria Fernandez en natuurlijk abuela, die woont daar ook. Enchillada's blijven eten. Ze wonen buiten stad en meer in de natuur, het is er heel mooi, maar potverdorie zoooo veel muggen. Waar ik ook ben de laatste tijd weten ze me steeds weer te vinden.
Vrijdag zijn we weer bij de buren langsgegaan en hebben we het gezellig gemaakt. 's Avonds ben ik ook pizza gaan eten met Isa en Tato.
Zaterdag ben ik in de ochtend samen met Rebecca naar la casa di cultura gegaan. We zijn beide gebeld geweest door Celeste onze counsellor of zoiets. Ze zei dat er om 9u een dansles was met typische hondurese dansen. Aangezien mijn familie pas in de namiddag iets gepland had was dat geen probleem. Wel ik danste de punta, hilarische dans, de andere meisjes waren ook slechts 12 of 13 jaar en die konden totaal niet volgen, Rebecca en ik hebben het wel gezellig gemaakt. In de namiddag ben ik naar het hypermodern fitnesscentrum geweest, juist hypermodern er was wel zeker 1 machine dat werkte. Hoe dan ook met Sergio was het toch wel lachen. Hij werd wel vreselijk boos toen de mannen die aan het gewichtheffen waren vanalles onder elkaar zeiden. Blijkbaar ging dat over mij en zal het niet zo netjes zijn geweest, het jongetje is ocharm 8 jaar, maar mijn mama moest hem toch even in het oog houden dat hij niet zou uitvliegen. Ja hier in Honduras zijn de mannen soms serieus op hun hoofd gevallen. Ze denken voornamelijk dat ik van Amerika ben. Mijn mama heeft zo uitgelegd dat er een jongeman was die riep dat hij voor mij illegaal de rivier in Mexico naar Amerika voor mij wel wil overzwemmen. Juist ja hij zal wel iets meer water dan een rivier moeten trotseren als hij illegaal naar mijn land wil. De smakkende geluiden, de mi amor!!! en starende mensen moeten we er allemaal bijnemen. Diezelfde avond terug thuis, kreeg ik van Tato een papje achtig iets met melk suiker een havermout achtig iets en ijs. Op zich was het niet slecht, maar al snel voelde ik iets in mijn keel en ook mijn buik, snel een pilletje pakken, maar die hielp niet, Sergio sloeg letterlijk alarm en al snel stonden mama Isa Sergio Paola en Tato aan mijn bed. Sergio is als een haas naar de pulperia gerend om nog een pijnstiller te halen. Uiteindelijk werd ik beter. Iedereen kwam toch nog even checken of ik ok was. Wat bleek nu, in de havermout mix zat een ienimienie hoeveelheid pinda's juist, dat was het, dan weten we dat ook weer.
Zondag was ik dus weer zo goed als nieuw. We gingen weer op bezoek bij tia Fanny, tio Oscar, Stefanie en baby Maria Fernandez en natuurlijk abuela. Daarna ging ik eens mee naar de kerk, want ik was nog nooit mee geweest naar een dienst. Toen we aankwamen waren ze weer aan het zingen en het dansen, het leek in de verste verte niet op de kerkdiensten in België. Na het dansen springen en zingen ging men over naar het preken, een uur lang, ik verstond er niks van dus ja dat was iets minder, dan weten we dat ook weer.
Zondag heb ik ook examens gemaakt van Paola, om mijn spaans bij te schaven en wat ben ik toch een brilljante student, maar 2 foutjes. Met Paola is het makkelijk babbelen, ze heeft mij al heel de familiegeschiedenis vertelt in het spaans die best ingewikkeld is en waaruit blijkt dat ze het toch niet altijd even makkelijk hebben gehad...
Zondag heb ik ook examens gemaakt van Paola, om mijn spaans bij te schaven en wat ben ik toch een brilljante student, maar 2 foutjes. Met Paola is het makkelijk babbelen, ze heeft mij al heel de familiegeschiedenis vertelt in het spaans die best ingewikkeld is en waaruit blijkt dat ze het toch niet altijd even makkelijk hebben gehad...
Toen was het weer maandag en nu moet ik wel weer naar school, de bus komt mij om 12.40u thuis oppikken, op school was het best even vreemd, terug wennen, gelukkig waren er weer Riccy Ivonne en Erick. School is nog steeds heel hard wennen, het heeft hier precies een heel andere definitie dan in België.
De volgende dag kwam de bus mij weer oppikken, om 12.20u, ik was nog aan het eten en ik had mijn schoolkleren nog niet aan, op mijn gemak heb ik mij dus omgekleed en opnieuw naar school.
Naargelang de week vordert hoe meer mensen ik leer kennen en verschillende mensen er met mij willen optrekken. Zo heb ik Senia op de bus leren kennen, ze zit in een andere klas, maar ik trek regelmatig met haar en haar vriendinnen op. In mijn klas zijn er dan nog Ritsy, Katherin, Grecia, Sara, Marilyn, Geidy en waarschijnlijk nog een paar van wie ik de naam nu even vergeten ben oh ja Karol en nog zo een paar, Riccy Ivonne en Erick ook nog steeds en nog een Rene en nog een jongen van wie ik de naam even vergeten ben enzo. Op school wordt er nu heel veel geoefend voor 15 september, dan is er de dag van de onafhankelijkheid en dan is er een parade, stoet, achtig iets, mijn school heeft de beste euhm fanfare dinge, ze zien er echt wel chique uit en klinken heel erg euhm luid, maar wel goed, er wordt dus veel geoefend en er is dus weinig les, dat is ook de reden waarom ik aankomende week geen les heb vandaag kwam men dus melden dat er geen les is tot volgende week dinsdag, hoeree, minder hoeree, ik moet meelopen in de parade, ze vroegen of ik wou, waarom ook niet, met een vlag van België, tuurlijk geen probleem, in typische hondurese kleding, euhm mag ik er nog een nachtje over slapen, dus nu donderdag ga ik 3u lang paraderen in een typische hondurese jurk met een vlag van België, ik ben blij dat ik niet tegen mezelf moet opkijken!
Zo nu ga ik jullie nog 1 tip meegeven, als je ooit naar honduras gaat en je probeert een varken uit te leggen, ga dan niet knorren, want dat doen ze hier niet, hier maken ze een varkensgeluid met de mond en de keel, als je knort dan vragen ze nog 2 weken later om toch nog even een belgisch varken na te doen...
Lots of love
Naargelang de week vordert hoe meer mensen ik leer kennen en verschillende mensen er met mij willen optrekken. Zo heb ik Senia op de bus leren kennen, ze zit in een andere klas, maar ik trek regelmatig met haar en haar vriendinnen op. In mijn klas zijn er dan nog Ritsy, Katherin, Grecia, Sara, Marilyn, Geidy en waarschijnlijk nog een paar van wie ik de naam nu even vergeten ben oh ja Karol en nog zo een paar, Riccy Ivonne en Erick ook nog steeds en nog een Rene en nog een jongen van wie ik de naam even vergeten ben enzo. Op school wordt er nu heel veel geoefend voor 15 september, dan is er de dag van de onafhankelijkheid en dan is er een parade, stoet, achtig iets, mijn school heeft de beste euhm fanfare dinge, ze zien er echt wel chique uit en klinken heel erg euhm luid, maar wel goed, er wordt dus veel geoefend en er is dus weinig les, dat is ook de reden waarom ik aankomende week geen les heb vandaag kwam men dus melden dat er geen les is tot volgende week dinsdag, hoeree, minder hoeree, ik moet meelopen in de parade, ze vroegen of ik wou, waarom ook niet, met een vlag van België, tuurlijk geen probleem, in typische hondurese kleding, euhm mag ik er nog een nachtje over slapen, dus nu donderdag ga ik 3u lang paraderen in een typische hondurese jurk met een vlag van België, ik ben blij dat ik niet tegen mezelf moet opkijken!
Zo nu ga ik jullie nog 1 tip meegeven, als je ooit naar honduras gaat en je probeert een varken uit te leggen, ga dan niet knorren, want dat doen ze hier niet, hier maken ze een varkensgeluid met de mond en de keel, als je knort dan vragen ze nog 2 weken later om toch nog even een belgisch varken na te doen...
Lots of love
Hihi, na een paar weken al bekend staan als het Belgisch varken, ik had niet minder verwacht! Amusement daar nog ;)
BeantwoordenVerwijderen