Na La Ceiba en mijn vakantieperiode in Tegus bij Sofie ging het eventjes iets minder. Ik zat namelijk op een nieuwe familie te wachten. Ik ben dus van familie veranderd, het is wel nog maar 3 maanden, maar het is beter zo en de nieuwe familie bevalt me heel erg goed!
Er is de mama en de papa, nog vrij jong en ze hebben een aantal jaar in Spanje gewerkt, dus ze kennen de Europese cultuur. Ze heten Jonathan en Suyapa.
De papa, Jonathan heeft koffievelden en bananenbomen in de bergen. Daar passeerd hij zijn tijd grotendeels, dus hij is niet zo veel thuis.
Mijn gastmama, Suyapa is leerkracht op het lager onderwijs. Ze geeft les in de voormiddag, dus dat betekend dat ze elke dag om 5u moet opstaan, douchen en eten en al die dingen en dat niet altijd even stil.
Ik zit dan nog met 2 zusjes die in de fleur van hun leven zijn, 13 en 14. Nissy en Celeste heten ze. Alsof dat nog niet genoeg is dan woont er ook nog bij ons het nichtje Hiley van 15. Een kot vol vrouwen en iedereen weet hoe dat dan wel af en toe afloopt... Zeker als 3/5 pubers zijn...
Mijn tante, de mama van Hiley, haar man heeft ook plantage en ik weet niet wat, en koeien en de mama komt dus elk weekend af en neemt dan de grote broer, Fabricio en de kleine broer Mario mee, het hangt er een beetje vanaf.
Ik heb ook een hond in de familie. Het is een puppy van 4 maanden. Esnowie heet hij... Hij is nog klein, maar gevaarlijk, hij bijt nogal veel en is vreselijk verwend!
Dan is er ook nog een nieuwe meid. Ze heet Carolina, Carol dus, want Carolina is veel te lang. Om 8u valt ze binnen en poetst en kookt en wast. Ze is pas 17 met een zwaar leven, maar ze valt goed mee.
Het gaat hier heel erg goed. Ik voelde mij al snel thuis en ze zijn best wel heel erg aardig :)
De familie heeft mij meegenomen gehad naar Oropoli, een dorpje waar de familie van mijn gastmama woont. We vertrokken heel erg vroeg in de ochtend in de achterbak van de auto. De achterbak lag ook nog eens volgepropt met bananen waardoor Nissy, Hiley, Celeste, Mario, Esnowie en ik als sardientjes in een blik op elkaar zaten. Daarbij was Esnowie vreselijk honds en sprong van de ene op de andere, hing de kop eens over de rand. Onderweg kregen we nog honger, maar geen nood, er waren bananen volop!
Tegen 11u kwamen we aan in het kleine boerendorpje Oropoli. De wegen zijn er nog met van die grote stenen. We kwamen aan bij de oma. Ze heeft een reusachtig groot huis.
Met de zusjes vertrokken we de straat op richting de tante, de oudste zus van mijn gastmama. Het dorp is maar klein dus ze woonde iets verderop. We kregen er middageten en er waren zelfgemaakte ijsjes.
Vervolgens gingen we eens wat rondwandelen en naar het centrum waar ze moederdag aan het vieren waren. Er was een hele show in elkaar gestoken en het zag er heel erg leuk uit. We kregen er een stukje taart en cola.
Ik maakte kennis met Donny, een neef en een belangrijk persoon in het dorp. Hij was een vrolijke man die wat alcohol volop naar binnen kapte. Het was allemaal nog wel grappig. We gingen met z'n allen zwemmen, 's avonds... In de warmwaterbronnen en warm was het wel ja!! Zeker 28 graden en puur natuur, ik kon het water voelen geboren worden. Overdag is het zelfs te warm om er te zwemmen want dan verbrand je van de hitte. Na dus een lekkere plons gingen we terug naar huis en waren we doodop. We kropen vroeg in ons bed, want we zouden weer vroeg vertrekken.
De volgende ochtend vertrokken we al, want het was alweer maandag en we moesten weer naar school.
Onze hond, Esnowie heeft het niet altijd meegezeten. Mijn zusje Celeste pest hem al de hele tijd, maar op een ochtend zat het hem helemaal tegen...
Het was 6u in de ochtend en ineens hoor ik mijn gastmama gillen, op de muur kloppen en wenen. Onze Esnowie was aangereden. Ik hoorde gerommel, gestommel en lawaai, ik durfde mijn bedje niet uit, dus bleef ik liggen totdat alles weer rustig was. Tegen een uur of 8 moest ik wel opstaan want Carol stond voor de deur.
Na een tijdje kwam mijn zusjes terug en zeiden dus dat hij aangereden was en een gebroken pootje had, maar het zou allemaal wel in orde komen.
Esnowie had een hele afdeling verpleegsters voor zichzelf. Zijn menu hondenbrokken werd aangepast, hij mocht binnen slapen en werd naar voor naar achter tot voor gelegd.
Na 2 weken begon hij weer te lopen, want hij nam volop medicijnen, maar hij at bijna niet. Hierdoor kreeg hij last van bloedarmoede. Ze bleven naar de dokter lopen met onze viervoeter. Het was stiekem een beetje grappig. Hij zat dan rustig en je zag zijn oogjes dichtvallen en zijn kopje zakken en BAM hij viel op de grond, hilarisch, maar natuurlijk we heel erg zielig...
Op school gaat alles nog lekker. Ik ben steeds aanwezig, fysiek, mentaal zit ik ergens anders... Wiskunde en Chemie en Fysica en Engels hier en Biologie en Ontwikkeling en Filosofie en Spaans jah het is niet altijd even interessant. Interessanter is een beetje lachen met mijn vrienden.
Mijn beste vriendinnetjes zijn nog steeds Sara, Geidy, Grecia en Karol en met Ritsy en Marelyn trek ik ook nog steeds veel op... Met Erick is het ook altijd lachen wanneer hij in het Engels grapjes maakt en die door de klas roept en niemand die begrijpt enkel ik. Ook Carlos, de broer van Sara, is een toffe gast waar ik veel mee optrek, net zoals Marlon, Luisfer, Jimmy, Daniel den Chino,...
Met school gaan we ook nog steeds de berg op. Ons eerste stukje land is klaar, het is proper en de boompjes krijgen volop water. Ondertussen zijn we verplaatst naar een nieuw stuk dat we moeten proper maken en daarna gaan we er boompjes planten. Om 8u op een zondagochtend in de volle zon ontkruid uitdoen is niet helemaal het mooie leven, maar ik kan wel nu keigoed met una barra en pinca werken :)
De laatste zondag moesten we elk 13 plantjes de berg opslepen, gelukkig was er iemand met een auto, halleee! Daarna moesten we die allemaal op de juiste manier nog planten...
Over dit sociaal project hebben we ook een presentatie moeten doen. Een hele dag hebben we allemaal aan de platen om de voorstelling uit te beelden gemaakt. De berg werd op schaal geknutseld als een 'voor en na' er werden platen met foto's gemaakt en het was allemaal veel werk maar wel heel erg leuk. De dag erna hebben we de presentatie gedaan voor heel de school, niet dat die zo groot is maar toch...
Met mijn gastzusje uit mijn vorig gastgezin kan ik nog steeds heel erg goed opschieten, tussen ons zater er geen problemen, dus we spreken nog heel vaak met elkaar af en zijn blij elkaar te zien op school.
Zo zijn we samen met nog wat vrienden gaan zwemmen, want het is nog steeds vreselijk heet en we hadden het hele zwembad voor onszelf en nog een groep jongeren.
Ik zit ook nog steeds in de figura en ik kan al heel wat meer. Ik heb wat meer conditie, ben wat afgevallen en...
Ik spring in de nek al zittend en kan dan rechtgaan staan. Ik moet ook direct vanaf de grond met mijn voeten op de schouders belanden. Nu ben ik aan het leren om vervolgens mijn voeten in de handen van de Jol te zetten en hij vervolgens zijn armen strekt. Voor hem heeft hij veel kracht nodig, want ik weeg nog steeds wel wat en daarbij moet ik mijn evenwicht bewaren want het bibberd allemaal een beetje.
Wat ik ook kan is dat den Jimmy op Jol staat en ik word langs achter op den Jimmy zijn schouders gegooid, ik ben dus nummertje 3. Daarna moet ik naar acher vallen en dan vangen ze mij gelukkig we op.
Met la casa de la cultura hebben we een nieuw dansje, zoals gewoonlijk ben ik er niet zo weg van maar alle, we hebben nog presentatie gehad en dat verliep toch goed af.
Voor moederdag was er op mijn school ook iets voorbereid en alle mama's werden uitgenodigd. De leerkracht had mij gevraagd of ik niet wou dansen, het was eigenlijk een verplichting, maar okee, het liedje duurde mij wel iets te lang, maar ik heb me erdoorheen geslagen, iedereen vond het toch oke...
Ook op de school van mijn gastmama heb ik moeten dansen met mijn zusje Nissy, het was wel tof en jha het was ook zo een klein dorpje waar iedereen heel erg opkeek naar mijn blanke huid en blonde haren.
De kleine kindjes dansten en zongen ook, het was echt superschattig.
Op mijn school was er nog het festival van het liedje. Mensen van mijn school zongen en er zat een jury en er waren gastoptreden en het was nog wel gezellig. Niet iedereen kon mooi zingen, maar ik heb al erger gehoord gehad. Ik heb niet meegedaan, want dan zou het geen eerlijke wedstrijd meer zijn... :D
Er was ook zoals er in veel scholen is, Señorita Intervalle, een missverkiezing. Ze moesten eerst een dansje doen en jah zo goed zag het er eerlijk gezegd niet uit tegenover de gastoptredens. Ze moesten, casual, black and white en avondkleding paraderen. Er waren leuke en grappige gastoptredens. Mijn klasgenootje Riccy was ook kanditaat en ze had een goede kans. Het was die dag ook mijn verjaardag en heel de school zong voor mij uit volle borst en toen moest ik een dansje placeren met de leerkracht, genant was het inderdaad ja!
De eindorientatie van AFS zit er ook aan te komen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten